Πτυχές της γαλλικής νομοθεσίας αναψυχής και τουρισμού και της λογοτεχνίας

Abstract

Ο νόμος των 40 ωρών εργασίας ανά εβδομάδα ψηφίστηκε στη Γαλλία τον Ιούνιο 1936. Στην ίδια έννομη τάξη, οι πρώτες άδειες απουσίας μετά αποδοχών παραχωρήθηκαν στους εργαζόμενους υπό το καθεστώς διακυβέρνησης του Λαϊκού Μετώπου ενώ σήμερα είναι καθιερωμένο το τριανταπεντάωρο. Η Γαλλία είναι το πρώτο και μοναδικό κράτος που διαθέτει έναν Κώδικα του Τουρισμού, έχοντας κωδικοποιήσει τους διάφορους κανόνες του εγκάρσιου, ειδικού κλάδου «Δίκαιο του Τουρισμού». Πολλοί Γάλλοι λογοτέχνες συνέβαλαν στη διαμόρφωση μίας ταξιδιωτικής ή και τουριστικής λογοτεχνίας, με σημείο εκκίνησης της γαλλικής ταξιδιωτικής λογοτεχνίας το έργο του François René de Chateaubriand «Οδοιπορικό από το Παρίσι στην Ιερουσαλήμ και από την Ιερουσαλήμ στο Παρίσι», το 1811. Ο Théophile Gautier και ο Octave Mirbeau έχουν συγγράψει λογοτεχνικά έργα για την Αμβέρσα και τις Βρυξέλλες, αντίστοιχα. Ο τουρισμός αποτελεί θεμελιώδες δικαίωμα μεταξύ άλλων τρίτης γενιάς (δικαίωμα αλληλεγγύης) και επίσης συνδέεται με την τέταρτη γενιά δικαιωμάτων. Η Γαλλία πρωτοπορεί σε ζητήματα της νομοθεσίας για τον ελεύθερο χρόνο και το χρόνο αναψυχής.