Προβλήματα και Εμπόδια στη Διαχείριση του Πόνου στα Τμήματα Επειγόντων Περιστατικών

Περίληψη

O πόνος αποτελεί τη συνηθέστερη αιτία προσέλευσης στα Τμήματα Επειγόντων Περιστατικών (ΤΕΠ) για το 78% των ασθενών. Η ανακούφισή του όμως προβάλλεται ανέφικτη μέσα από μια σειρά εμποδίων που σχετίζονται με το σύστημα υγείας, τους επαγγελματίες υγείας και τους ασθενείς συνθέτοντας την επικρατούσα κατάσταση της υποθεραπείας του πόνου στα ΤΕΠ. Σκοπός: Ο προσδιορισμός των παραγόντων που συμβάλλουν στην υποθεραπεία του πόνου στα ΤΕΠ και η εστίαση στο βαθμό όπου οι πρακτικές και οι αντιλήψεις του νοσηλευτικού προσωπικού επηρεάζουν την αποτελεσματική διαχείριση του πόνου. Υλικό-Μέθοδος: Διεξήχθη βιβλιογραφική ανασκόπηση δημοσιευμένων άρθρων από τις ηλεκτρονικές βάσεις δεδομένων Medline, Medscape και Scopus για την περίοδο 2000–2010, χρησιμοποιώντας τις ακόλουθες λέξεις-κλειδιά και το συνδυασμό αυ- τών: “Ρain management”, “pain management barriers”, “emergency department”, “nursing”, “oligoanalgesia”.Αποτελέσματα: Ο μεγάλος όγκος ασθενών, η έλλειψη πρωτοβάθμιας φροντίδας υγείας (ΠΦΥ) και η απουσία πολιτικής για τη διαχείριση του πόνου στα ΤΕΠ αναδεικνύονται από τους νοσηλευτές ως τα σημαντικότερα οργανωτικά προβλήματα στην αντιμετώπισή του. Το νοσηλευτικό προσωπικό συμβάλλει στην αναποτελεσματική διαχείριση του πόνου με την έλλειψη τεκμηριωμένης εκτίμησης, την υποεκτίμηση της έντασης του πόνου του ασθενούς και τις λανθασμένες πεποιθήσεις για την αναλγησία που πηγάζουν από την ανεπαρκή εκπαίδευση. Η άρνηση αναλγησίας και η αναζήτηση οπίου από τους ασθενείς στα ΤΕΠ προβάλλονται ως συναίτια του φαινομένου της ολιγοαναλγησίας. Συμπεράσματα: Ο τρόπος εκτίμησης και διαχείρισης του πόνου στα ΤΕΠ δε βασίζεται σε έγκυρα εργαλεία εκτίμησης και πρωτόκολλα θεραπείας. Η αντιμετώπιση του πόνου βρίσκεται χαμηλά στη διαχειριστική κλίμακα του νοσηλευτικού προσωπικού και αξιολογείται μόνο ως ένδειξη που υποθάλπει μια δυνητικά απειλητική για τη ζωή ελλοχεύουσα παθολογία. Το δικαίωμα του ασθενούς να λαμβάνει τη μέγιστη κατά περίπτωση ανακούφιση δεν εξασφαλίζεται από το νοσηλευτικό προσωπικό στο βαθμό που άπτεται των αρμοδιοτήτων του